Şiirin Nefesi, Mücadelenin Sesi
Serebral Palsi’yle yaşamayı bir engel değil, içsel gücünün temsili olarak gören Meltem Güdemezoğlu, hem kamu çalışanı hem de üretken bir edebiyat emekçisi olarak varlık gösteriyor.
Şiir onun için hem terapi hem de mücadele. “Her şiir bir nefestir” diyen Güdemezoğlu, hem bireysel zorlukları hem de toplumsal baskıları kelimelere döküyor.
Gaziantep’te doğup büyüyen ve şiirle içsel yolculuğunu sürdüren Güdemezoğlu, edebiyatı yalnızca duyguların değil, aynı zamanda toplumsal bilincin de taşıyıcısı olarak görüyor. “Engeller bedenlerde değil, zihniyettedir” söylemine temkinli yaklaşırken, “En büyük engel sevgisizliktir” diyerek ezber bozan bir duruş sergiliyor.
“Hayat mücadelem bebekliğimde başladı”
Meltem Güdemezoğlu kimdir sorusuna, güçlü bir yaşam öyküsüyle yanıt veriyor: “1988’de Gaziantep’te doğdum. Serebral Palsiliyim ama engelim hiçbir zaman hayatıma engel olmadı. Mersin Çağ Üniversitesi Uluslararası Ticaret Bölümü’nü tamamladıktan sonra EKPSS’de Türkiye 30'uncusu oldum ve Gaziantep Cengiz Gökçek Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi’nde görev yapmaya başladım.”
Yaşama pozitif bakışı, sadece bireysel değil toplumsal duruşunu da şekillendiriyor. Türk Üniversiteli Kadınlar Derneği üyeliği, şiir kitapları ve köşe yazılarıyla çok yönlü bir sanatçı kimliği taşıyor. “Engelli olmak bir engel değil. Gerçek engel, sevgi eksikliğidir,” diyerek ön yargılara karşı mücadele ediyor.
“Her şiir bir nefestir”
Şiir onun için yalnızca estetik bir ifade biçimi değil; aynı zamanda varoluşun bir ispatı:
“Lise döneminde, bir gece yarısı tuşlu telefonumda ilk şiirimi yazdım. O gün bugündür yazıyorum. Yazmak beni hem rahatlatıyor hem de dönüştürüyor.”
Güdemezoğlu’na göre şiir, “orkidenin naif dalı” gibi zarif ama dayanıklı. Yazarken belirli bir kurala değil, ilhama ve içsel ritme kulak veriyor:
“İlham geldiğinde yazarım. Gecenin sessizliğinde, gün doğumunda ya da kahvemi yudumlarken…”
“Dilsiz Yara: Sessiz Çığlıkların Kitabı”
6 Şubat depreminin ardından daha da anlam kazanan şiir kitabı “Dilsiz Yara”, üç yıl süren bir emeğin ürünü. Yaşanmışlıkların kelimelere dönüştüğü bir yası ve iyileşmeyi taşıyor. Güdemezoğlu kitabın çıkışını şu sözlerle anlatıyor:
“Telafisi olmayan gecelerin ardından acılarımız dilsizdi. Bu eser, acının yankısı oldu.”
Diğer şiir kitabı “Eylülde Sevmek İstedim Seni” ise aşkın, yalnızlığın ve umudun harmanlandığı bir metin olarak farklı duygulara hitap ediyor.
“Şiir toplumu dönüştürebilir mi?”
Toplumsal sorunlara şiirle yaklaşmayı bir görev olarak gören Güdemezoğlu, sanata dair inancını şu sözlerle dile getiriyor:
“Toplum olarak şiirlerden uzaklaştık ama edebiyatın özü şiirdir. Duygularımızı yeniden hatırlayarak şiirle toplumu dönüştürebiliriz.”
Sıklıkla işlediği temalar arasında aşk, yalnızlık, toplumsal baskılar ve imkânsızlıklar var. İlham aldığı isimler arasında Nazım Hikmet, Cemal Süreya, Ahmet Arif ve Füruğ Ferruhzad gibi ustalar yer alıyor.
“Engel kavramını yeniden tanımlamalıyız”
Toplumun engellilere yaklaşımına dair görüşlerini açıkça ifade eden Güdemezoğlu, “3 Aralık Dünya Engelliler Günü gibi etkinlikleri göstermelik buluyorum. Haklarımız bir günde kazanılmaz,” diyerek samimiyetten uzak yaklaşımları eleştiriyor.
Kendi yaşadığı zorlukları bir dönüşüm aracına çevirmiş bir kadın olarak, kamu kurumundaki görevinden edebiyata uzanan geniş bir alanda üretmeye devam ediyor.
“Hayat kahve gibidir”
Meltem Güdemezoğlu, sözlerini hayata dair güçlü bir metaforla noktalıyor:
“Hayat kahve gibidir; bazen şekerli, bazen orta, bazen acı… Ama sen tatlandırmasını bilirsen mutlu olursun. Pes etme. Her gecenin bir sabahı, her kışın bir baharı vardır. Yeter ki iste…”
